ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಮೇಲೆ ಪದೇ ಪದೇ ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದ ಇನ್ಸ್ಟ್ರಕ್ಷನ್ ಅನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ವಿಟಿಆರ್ ಆನ್ ಮಾಡಿ ಹೈದರಾಬಾದ್ ನಿಂದ ಬಂದ ನ್ಯೂಸ್ ಬ್ರೀಫ್ ಅನ್ನು ರೆಕಾರ್ಡ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಓಕೆ ಮಾಡಿದ. ನ್ಯೂಸ್ ಎಡಿಟಿಂಗ್ ಸೆಕ್ಷನ್ ಗೆ ಕ್ಯಾಸೆಟ್ ಅನ್ನು ರವಾನಿಸಿ ವಿಶ್ರಮಿಸತೊಡಗಿದ.
ಎಂತದೋ ಕಳವಳ, ಹುಡುಕಾಟ, ಹಪಾಪಿಕೆ. ಎಲ್ಲ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು ಎರಡೇ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟು ಯಾವುದಾದರೂ ಆಡ್ ಏಜೆನ್ಸಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದೆಂದು ಯೋಚಿಸಿದಾಗಲೇ, ಏಜೆನ್ಸಿಯ ಎಂ.ಡಿ. ಕೇಳಿದ್ದ-
ಹೆಸರು?
ಮಹದೇವು
ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು?
ಇಲ್ಲ
ಇಲ್ಲ?? ಇಲ್ಲ!!
ಹೌದು. ಇಲ್ಲ...
ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಏನರ್ಥ? ಕುಲಗೋತ್ರ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವರೆಲ್ಲ ಅರ್ಜಿ ಹಾಕಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ... ಎಂದು ಗೊಣಗಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಿವಿ ತಲುಪಿತು.
ಮೈ ಉರಿಯಿತಾದರೂ ಏನೂ ಮಾಡುವಂತಿರಲಿಲ್ಲವಾಗಿ ಮೌನವಾಗುಳಿದ. ನಮ್ಮಪ್ಪ ನಂಗೆ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಯಾಕಿಡಲಿಲ್ಲ? ಅನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದು ಮನದಲ್ಲಿ ಹಣಕಿತು. ಅದೊಂದು ದಿನ ತೀರಾ ಸಣ್ಣವನಿರುವಾಗ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದ - ಅಪ್ಪ ನನಗ್ಯಾಕೆ ಇನ್ಶಿಯಲ್ ಇಲ್ಲ? ಅಪ್ಪ ಮೀಸೆಯಡಿ ನಕ್ಕು - ಮಾದೇವು ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಅಂದ್ರೆ ಗೊತ್ತೇನೋ? ಹ್ಞಾಂ... ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಅಂದ್ರೆ ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿಗೆ ಅಪ್ಪನ ಹೆಸರೋ ಮನೆತನದ ಹೆಸರೋ ಊರಿನ ಹೆಸರೋ ಮೊಟಕುಗೊಳಿಸಿ ಅಂಟಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಂತ. ನನ್ನ ನೆರಳಾಗಲಿ ನನ್ನ ಹಿರಿಯರ ನೆರಳಾಗಲಿ ನನ್ನೂರಿನ ಹೆಸರಾಗಲಿ ನಿನಗಂಟಬಾರದು ಕಣೋ.. ನಿನ್ನನ್ನು ಜನ ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿನಿಂದಲೇ ಗುರುತಿಸಬೇಕು, ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಬೇಡ ಮರೀ ಅಂದಿದ್ದ.
ಜೊತೆಗಾರರೆಲ್ಲ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಸೇರಿಸಿ ಬರೆಯುವುದು ತನಗೆ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲೇ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ಒಂಥರಾ ಬಾಲ್ಯವೆಲ್ಲ ಕಾಡಿತ್ತು, ಸತಾಯಿಸಿತ್ತು. ತನಗೂ ಒಂದು ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಬೇಕೆಂಬ ಬಯಕೆ ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆಲ್ಲ ತನ್ನ ಹೆಸರಿನ ಮುಂದೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಷ್ಟು ಇನ್ಷಿಯಲ್ಲು ಹಾಕಿ ನೋಡಿ ಖುಷಿಪಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅದೂ ಎಷ್ಟೊಂದು ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲುಗಳು ಅಂತೀರಿ?! ಯು.ಈ.ಐ.ಹೆಚ್.ಎ.ಪಿ.ಆರ್.ಮಹದೇವು!! ಯಾಕಲೇ ಇಸೋಕೋಂದು ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಅಂತ ಗೆಳೆಯರು ಕೇಳಿದರೆ ಮಹದೇವು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ - ಯು ಅಂದ್ರೆ ಯೂನಿವರ್ಸ್, ಈ ಅರ್ಥ್, ಎ ಏಷ್ಯಾ, ಐ ಇಂಡಿಯಾ, ಕೆ ಕರ್ನಾಟಕ, ಹೆಚ್ ಹಾಸನ ಜಿಲ್ಲೆ, ಎ ಆಲೂರು ತಾಲೂಕು, ಪಿ ಪಾಳ್ಯ, ಆರ್ ರಂಗಣ್ಣನ ಮಗ ಮಹದೇವು ಅಂತ. ಜೊತೆಗೆ ಗೆಳೆಯರನ್ನೆಲ್ಲ ಹೀಗೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ, ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲ ಅಪ್ಪಂದಿರು ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಇಟ್ಟವರೆ. ನೀವು ಇಟ್ಟಷ್ಟೆ ಇಟ್ಟಂತ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಬರಕೋಬೇಕು. ನಾನು? ಏಸೋಕೊಂದು ಬೇಕಾದ್ರು ಬರ್ಕಬೌದು ಗೊತ್ತಾ? ಅಂತ. ಎಷ್ಟು ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಬರಕೊಂಡರೂ ಅಟೆಂಡೆನ್ಸ್ ಕೂಗುವಾಗ ಮೇಸ್ಟ್ರು ಬರೀ ಮಹದೇವು ಅಂತ ಕರೆಯುವಾಗ ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲ ಮುಖ ನೋಡಿ ನಕ್ಕಾಗ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಚುರುಕ್ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ವಿಪರೀತ ಅಟ್ಟಾಡಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.
ಕಾಲೇಜಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಯಂ.ದೇವು ಅಂತ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ. ಕೆಲದಿನ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ನಂತರ ಕ್ಲಾಸಿನ ಹುಡುಗಿಯರೆಲ್ಲಾ ಏನಪ್ಪಾ ಯಮದೇವು... ಎಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ವಾಹನ? ಅಂತ ಛೇಡಿಸತೊಡಗಿದಾಗ ಯಂ.ದೇವು ಮತ್ತೆ ಮಾದೇವು ಆಗಿದ್ದ. ಅವನ ಇನ್ಶಿಯಲ್ ಕಾಳಜಿ ಅರಿತಿದ್ದ ಕೆಲ ಗೆಳೆಯರು ಅವನನ್ನು ಎಂ.ಡಿ. ಅಂತ ಕರೆಯಲು ಶುರುಮಾಡಿದರು. ಆ ಖುಷಿಯೂ ಎಂ.ಡಿ. ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲುಗಳಿಗೆ ಮಸಾಲೆ ದೋಸೆ, ಮಾಸ್ಟರ್ ಆಫ್ ಡೌಟ್ಸ್, ಮೆಂಟಲ್ ಡಾಕ್ಟರ್ ಅಂತೆಲ್ಲ ವರ್ಷನ್ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಕೊನೆಗೊಂಡು ನಿರುಪಾಯನಾಗಿ ಇನ್ಶಿಯಲ್ ಇಲ್ಲದ ತನ್ನ ಹೆಸರನ್ನೇ ಪೀತಿಸತೊಡಗಿದ. ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳು ಕಳೆದು ಡಿಗ್ರಿ ಅಂತ ಕೈಗೆ ಸರ್ಟಿಫಿಕೇಟ್ ದೊರೆತ ಮೇಲೆ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಕಾಡುವುದು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅರ್ಜಿ ಬರೆಯುವಾಗ ಅಲರ್ಜಿಯಾಗಿ ಇರಿಸುಮುರಿಸು ಮೂಡಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕ ಮೇಲೆ ಬಂದ್ ಆಗಿತ್ತು. ಮಕ್ಕಿಕಮಕ್ಕಿ ಕೆಲಸ ಬೇಜಾರೆನ್ನಿಸಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಕ್ರಿಯೇಟಿವ್ ಆಗಿರುವ ಕೆಲಸ ನೋಡೋಣ ಅನ್ನಿಸಿದಾಗಲೇ ಇನ್ಶಿಯಲ್ ಕಿರಿಕಿರಿ ಶುರುಮಾಡಿದ್ದು.
ಅವತ್ತು ಸಂಜೆ ಟೀ ಕುಡಿಯಲೆಂದು ಕ್ಯಾಂಟೀನಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಹಿತಶತೃ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ. ಏನೋ ಭಯಂಕರ ಕೊರೆಯತೊಡಗಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸಲೇ ಕೇಳಿದ್ದ - ಮಹದೇವು, ನನಗನ್ನಿಸುತ್ತೆ ನಿಮ್ಮಪ್ಪನಿಗೆ ನೀವು ಅವರ ಮಗನೇ ಅಂತ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಅನುಮಾನವಾಗಿ ಇನ್ಶಿಯಲ್ ಇಟ್ಟಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ - ಅಂದ ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲೇ ಅವನ ಕಾಲರ್ ಹಿಡಿದು ದೊಡ್ಡ ಗಲಾಟೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅದಾದ ಮೇಲೆ ಅವನನ್ನು ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಗಹನವಾದ ಆಲೋಚನೆಗಳಿಗೆ ತಳ್ಳಿತ್ತು. ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಬಾಳ ಸಂಗಾತಿಯಾಗಲಿರುವ ನೀತಾ ಅವನನ್ನು ನೋಡಲು ಬಂದಾಗಲೂ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲಿನ ಪುರಾಣವನ್ನು ತೋಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಈ ಬಾರಿ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಅವನನ್ನು ಬಹಳವೇ ಕಾಡತೊಡಗಿತ್ತು. ಮನಸ್ಸಿನ ತುಂಬಾ ಎ ಬಿ ಸಿ ಡಿ ಗಳು ವೃತ್ತವೃತ್ತವಾಗಿ ಸುತ್ತತೊಡಗಿ ಅದೊಂದು ಭ್ರಮೆಗೆ ಸಿಲುಕಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಭವಿಷ್ಯತ್ತಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ತರಬಹುದಾದ ಸಂಕಷ್ಟಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಊಹೆಗಳೇ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗತೊಡಗಿತು. ಮುಂದೆ ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲುಗಳು ಕಾಣತೊಡಗಿ ಭೂತವಾಗಿ ಕೆಟ್ಟ ದೃಶ್ಯ ಕಂಡಂತೆ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ. ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯೇ ಇಲ್ಲವಾಯ್ತು. ದಿನದಿನಕ್ಕೂ ಕೃಶವಾಗುತ್ತ ನಡೆದ. ಊಟ ತಿಂಡಿ ನಿದ್ರೆ ಎಲ್ಲೂ ತೃಪ್ತಿ ಇಲ್ಲದಾಯ್ತು.
ಊಟ ತಿಂಡಿ ಎಲ್ಲೂ ತೃಪ್ತಿ ಇಲ್ಲದಾಯ್ತು. ನೀತುಳಿಗೆ ಮಾದೇವು ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿ ಕಾಡತೊದಗಿದ. ಅದೊಂದು ದಿನ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಲಾಲಿಸಿ ಕೇಳಿದಳು. ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಗಿದ್ದೀರಿ? ಮಾದೇವು ತನ್ನ ಅಳಲುಗಳೆಲ್ಲವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಅವಳಿಗೊರಗಿ ಅತ್ತು ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲಿನ ಗೋಳು ಹೇಳಿಕೊಂಡ. ನೀತಾಳಿಗೆ ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಮಾದೇವು ಸಣ್ಣ ಮಗುವಿನಂತೆ ಕಂಡ.
ವಿಪರೀತ ಕಾಳಜಿಯಿಂದ ಅವಳ ಮೃದುವಾದ ಅಂಗೈಯನ್ನು ಅವನ ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲಿರಿಸಿ ಅನುನಯದಿಂದ ಕೇಳಿದಳು - ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದ್ರ, ಹಗಲಿನ ಸೂರ್ಯ, ನಕ್ಕು ನಲಿವ ಹೂವು, ಸೊಗಸಾದ ಋತು ಯಾವುದಕ್ಕೆ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಇದೆ ಹೇಳು? ನನ್ನ ನಿನ್ನ ಹೃದಯಗಳ ನಡುವೆ ಇರುವ ಈ ಗಾಢ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಯಾವ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಇದೆಯೇ? ಬೇಕೆ? ಯಾರ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಇದೆ ಹೇಳು? ಮರುಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಮಾದೇವುವಿನ ಸಂಕಷ್ಟಗಳೆಲ್ಲ ತೀರಿಹೋದಂತೆ ಭಾಸವಾಗಿ ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ನೀತಾಳ ಕಣ್ಣುಗಳೊಳಗೆ ನೋಡಿದ. ನೀತಾ ಕೆನ್ನೆಗಳಲ್ಲಿ ಗುಲಾಬಿ ಅರಳಿಸಿ ಹಗುರಾಗಿ ನಕ್ಕಳು. ಮಾದೇವು ಆ ರಂಗುಗಳಲ್ಲಿ ಹಗುರಾಗಿ ತೇಲಿಹೋದ. ನೀತುವಿನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಬಿಕ್ಕುತ್ತ ನುಡಿದ- ನೀತು ನಾವು ಬೇಗ ಮದುವೆಯಾಗಿಬಿಡೋಣ... ಮತ್ತೆ ಬೇಗ ಅಂದ್ರೆ ಬೇಗ... ಲಗ್ನಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನಿನಗೂ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಹಾಕಿಸೋದು ಬೇಡ... ನಾಳೆ ನಮಗೆ ಹುಟ್ಟುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಇಡೋದು ಬೇಡ.. ಸರಿತಾನೆ? ನೀತು ಮಾದೇವನ ತಲೆ ಸವರುತ್ತ ಆಗಲೆಂಬಂತೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದಳು. ಸೂರ್ಯ ಮೆಲ್ಲ ಮುಳುಗುತ್ತಿದ್ದ. ಆ ಕೆಂಪು ನಿಶಾದಿಯಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೇ ಬಲುದೂರ ಕೈ ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು. ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲೇ ಇಲ್ಲದ ಜಗತ್ತು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಜೊತೆ ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು. ಮುಂದೆಂದೂ ಇನ್ಶಿಯಲ್ಲು ಮಹದೇವುವನ್ನು ಕಾಡಲಿಲ್ಲ
(Image courtesy: Internet)
